We wstępie do zaproszenia organizatorzy pisali o tym, że w związku z niestabilnością sytuacji u granic Europy i szykującymi się zmianami w Waszyngtonie,  jest czas (a można dodać - pilna potrzeba) na rozpoczęcie dyskusji o tym, jak te stosunki powinny wyglądać. Konferencja miała formę dyskusji na takie tematy jak tarcza antyrakietowa, bezpieczeństwo energetyczne, NATO i interesy amerykańskiego biznesu w Środkowej Europie. Ten ostatni punkt nawet podkreślmy, choć organizatorzy wymienili to właśnie w takiej kolejności. Na konferencję zostali zaproszeni eksperci, przedstawiciele rządu, środowisk naukowych i biznesu oraz dziennikarze ze Stanów Zjednoczonych i krajów Centralnej Europy. Konferencję otworzył amerykański ambasador Victor Ashe, przy którego wsparciu została ona zorganizowana.

Tematy poszczególnych paneli to:

? Środkowa Europa w amerykańskiej polityce zagranicznej, czy dalej odgrywa w niej jakąś rolę? (dosłownie: czy jest częścią tej układanki?),

? Biznes najważniejszy? Stosunki handlowe pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Europą Środkową (dosłownie: w leadzie czyli wyróżnionym fragmencie tekstu poniżej tytułu artykułu w gazecie)

? Bezpieczeństwo Energetyczne w Środkowej Europie. Stany Zjednoczone mogą, czy może powinny zrobić coś więcej?

? Tarcza antyrakietowa w Środkowej Europie. Gwarancja bezpieczeństwa czy przyczyna napięć? (dosłownie: turbilizator)

? Życie po Bushu. Co to oznacza dla Środkowej Europy?

Tytuł i zaproszenie sformułowane było w języku angielskim, w którym toczyła się konferencja, organizatorzy zapewnili jednak symultaniczne tłumaczenie na polski.

Konferencja była dwudniowa, pierwszy dzień (czwartek) był praktycznie w całości wypełniony programem i dlatego organizatorzy zaprasili wszystkich uczestników na lunch, który był też jak zwykle okazją do rozmów w mniej obowiązującej atmosferze. Drugiego dnia (w piątek) program był krótszy.